از جمله حاشیه‌های انتشار اسامی کسانی که برای واردات، ارز وارداتی گرفته‌اند ، یکی هم نام آقای محمدحسین بهشتی است که برای واردات موز سه میلیون و دویست و شصت هزار یورو ارز دولتی دریافت کرده است. اما علت توجه مضاعف به این نام در میان صدها وارد کننده دیگر، گویا این است که دختر این تاجر میوه همسر پسر آقای روحانی است .
خبر را طوری نوشته و منتشر کرده‌اند که گویا ایشان این ارز را مجانی برنده شده است. آقای حاج محمدحسین بهشتی را میدانی‌ها و تاجرهای میوه از دهه چهل می‌شناسند. خیلی قبل از انقلاب در کار میوه بود و مسیر رشد و ترقی خود را در بازار میوه آهسته و پیوسته طی کرده است و خیلی قبل از اینکه پسرش به دنیا بیاید – تا چه برسد به اینکه داماد آقای روحانی شود – اقای بهشتی در بازار میوه برای خود اسم و رسمی بدست آورده بود.
تابستان سال ۱۳۵۲ کمبود پیاز در ایران کار را به جایی رساند که پیاز به سه برابر قیمت سال قبل رسید و همین هم پیدا نمی‌شد. بارفروشان در سراسر کشور تحت فشار زیادی از سوی دولت بودند که سریعا کاری بکنند اما میدانی‌ها که متصل به شبکه داخلی تامین پیاز بودند نمی‌دانستند که از کجا باید پیاز تهیه کنند. کار به جایی رسید که مسئولین دولتی همه بارفروشان تهران را جمع کرده و اعلام کردند دولت هر امکاناتی در اختیارتان می‌گذارد فقط این بحران را سریعا جمع کنید. حاضرین در جلسه به مسئولین دولتی گفتند که هیچ راه حل فوری ندارند و جلسه بدون نتیجه پایان یافت. در آخرین لحظه جوان جویای نامی بود که اگر چه کاسبی اندکی داشت اما جسارت آن را پیدا کرد که اعلام کند اگر پول در اختیارش بگذارند حاضر است این مسئولیت را بپذیرد.
۱۸ میلیون تومن به ارزش سال ۱۳۵۲، از طریق یکی از بانکها به ایشان دادند به این شرط که در کمتر از یک هفته پیاز وارد کند. این تاجر جوان از طریق ارتباطاتی که با تاجران میوه پاکستان داشت، قبل از آنکه تاجرهای میوه پاکستان متوجه مشکل پیاز در ایران شوند، مقدار قابل توجهی پیاز از پاکستان خریده و به ایران حمل کرد. در کمتر از ده روز آن‌بدر پیاز وارد کشور شد که قیمت پیاز دوباره به وضعیت قبل برگشت. تاجر جوان قصه ما هم سود هنگفتی نصیبش شد و از آن روز به بعد این تاجر جوان کارش در میان بارفروشان کوچک و بزرگ تهران گل کرد و اسم و رسمی برای خود پیدا کرد، این جوان جویای نام همین آقای حاج سیدمحمدحسین بهشتی است که ۴۵ سال بعد از آن ماجرا دوباره اسمش سر زبان‌ها افتاده است .
شهرنشینی ازجمله با کمک بارفروشان میوه بود که شکل متمدنانه‌تری به خود گرفت. در دنیای قبل از برق و کامیون‌های یخچال‌دار و سردخانه‌ها، اگر سازماندهی و شبکه پیرامونی بارفروشان نبود، شهر اگر هم به‌وجود می‌آمد کیفیت مطلوبی که بتواند به حیات خود ادامه دهد را به‌دست نمی‌آورد. تامین میوه یک شهر ۱۰۰ هزار نفری در پانصد سال پیش، هنری بود که بوسیله بارفروشان شهر اداره می‌شد تا مردم همواره میوه و سبزیجات تازه داشته باشند و از طرفی حاصل دسترنج کشاورزان و باغداران نفله نشود.
تاجرهای میوه به بالابردن کیفیت زندگی انسان‌ها کمک‌های شایانی کرده‌اند. میوه‌های گوناگون را از این قاره به آن قاره، از این کشور به آن کشور برده‌اند و خاطرات مشترکی بین انسان‌ها از طعم میوه‌های گوناگون خلق کرده‌اند. گاه با ترویج کشت میوه‌ای ناشناس باعث رونق کشاورزی در نقطه‌ای از کشوری شده‌اند. اگر میوه کیوی را همین تاجران میوه وارد نکرده بودند ایران الان تولیدکننده مطرح کیوی در دنیا نبود .
تاجرهای میوه در جلوگیری از برباد رفتن دسترنج کشاورزان نیز نقش مفید و موثری دارند. وقتی به‌خاطر فراوانی عرضه محصولات کشاورزی در فصل‌های برداشت قیمت میوه سقوط می‌کند ، این صادرکنندگان میوه هستند که با ارسال مازاد میوه ها به خارج از کشور باعث تعادل قیمت ها می شوند .
بخش قابل توجه ظرفیت سرخانه های کشور نیز با سرمایه گذاری همین افراد تاسیس شده اند و به عنوان بخشی از زیرساخت های کشور زندگی را برای جامعه اطمینان بخش کرده اند . بدون این سرخانه ها نه تنها امکان کنترل عرضه میوه فراهم نمی شود بلکه محصول کشاورزان نیز به هنگام برداشت به کفر ابلیس هم نمی ارزد و این سردخانه ها هستند که فرصت انبار و نگهداری میوه برای فصل های مختلف را فر اهم می کنند .
آقای بهشتی تاجر میوه خوشنامی است که دارایی و تجارتش ربطی به جمهوری اسلامی و رژیم قبل و نظام فعلی ندارد . آنقدر خوشنام بوده که خیلی سالها قبل از انقلاب بانکها حاضر بودند وام های ارزی و ریالی به ایشان بدهند بدون آنکه وثیقه ای دریافت کنند . در زمینه واردات و صادرات میوه هم نتیجه نهایی کارش به رفاه بیشتر هم وطنانش منجر شده است . چه کسانی که میوه وارد می کنند و چه زمانی که میوه صادر می شود ، بخشی از چرخ دنده های اقتصادی کشور به گردش در می آید . تعدادی شغل ایجاد می شود و رفاه نسبی مردم بالاتر می رود . رقم ارز دریافتی اقای بهشتی در لیست منتشره حتی بین وارد کنندگان موز هم جز ردیف های اول لیست نیست ، و با هر گونه حسابی نصف مبلغی که ۴۵ سال پیش در رژیم قبلی وام بدون وثیقه برای حل مشکل پیاز به ایشان داده بودند نمی شود .
فعالین سیاسی با هرگونه گرایش و وابستگی سیاسی بهتر است یک موضوع را فراموش نکنند که با هر ساختار و الگوی سیاسی ، کشور به افرادی مثل آقای بهشتی احتیاج دارد و از هر ده هزار نفر ، یک نفر شرایط ان را پیدا می کند که کار افرین و یا تاجر شود . بحت توانایی و استعداد یک طرف ، جسارت و جرات ریسک از طرف دیگر باعث می شود که در هر جامعه ای افراد معدودی قادر به راه اندازی کسب و کار برای خود می شوند و بنگاه اقتصادی و شرکتی دایر کنند . اگرچه می توان از دستگاههای نظارتی خواست که قیمت میوه های عرضه شده با ارز ۴۲۰۰ تومنی را توسط وارد کنندگان بررسی کرده و نتیجه را گزارش کنند ولی قبل از انتشار چنین گزارشی برازنده فرهنگ ایرانی نیست که بخاطر عقده گشایی های سیاسی آبروی انسان خوشنامی که نیم قرن برای آن زحمت کشیده را در طرفه العینی تاراج کنند .
ازدواج پسر ایشان با دختر رییس جمهور نیز موضوعی کاملا شخصی است که دو نفر همدیگر را دیده و برای زندگی مشترک به توافق رسیده اند .مگر اینکه واقعا ثابت شود آقای بهشتی از کنار این روابط فامیلی سو استفاده کرده است . کسی نباید مثل نقل و نبات به سمت افراد باران اتهام بباراند و کسانی برای اصلاح امور در دنیای رسانه با همه سختی هایش تلاش می کنند بهتر است بیش از کسانی جز برای عقده گشایی دست به قلم نمی برند مواظب آبروی شهروندان باشند . اگر کسی مدرکی در دست داشت که آقای بهشتی موز وارد کرده با ارز ۴۲۰۰ تومانی را با سود غیر متعارفی در کشور توزیع کرده ، شخصا حاضرم که نسبت به انتشار آن و پیگیری تا اثبات و محاکمه ایشان پی بگیرم . اما بدون سند ومدرک حرف زدن کمکی به شفافیت و برچیدن فساد نمی کند .