روز چهارشنبه هفته گذشته حزب کارگزاران بیانیه‌ای انتقادی نسبت به حضور نه چندان موثر رییس‌جمهور در مجلس منتشر کرد که متاسفانه با واکنش و بیانیه شدیداللحن حزب اعتدال و توسعه همراه بود. واقعیت آن است که این بیانیه بازی‌ها و پاسخ دادن احزاب به یکدیگر آن هم در رسانه‌ها، بیانگر کم هوشی سیاسی احزاب و دوستان حاضر در این احزاب است. نکته دیگر در این باره آن است که این بیانیه بازی‌ها نه تنها مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه موجب آفرینش تنش و مشکل در میان احزاب اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرا و همچنین دولت می‌شود.
حزب اعتدال وتوسعه در پاسخ دادن به حزب کارگزاران کمی عجولانه عمل کرد. اعضای اعتدال و توسعه که پاسخ بیانیه کارگزاران را دادند، توجه می‌کردند که رییس‌جمهور و چهره‌های سرشناس دولت که از اعضای اعتدال و توسعه بوده یا وابستگی به این حزب دارند و همچنین دبیرکل و سایر اعضای اعتدال و توسعه در سال‌های آخر بارها تاکید کرده‌اند که آقای روحانی شخصیتی فراجناحی است و دولت هیچ سهم و امتیازی به احزاب همسو نداده اما متاسفانه در بیانیه اخیر شاهد هستیم که اعضای حزب اعتدال و توسعه صراحتا عنوان می‌کنند که اعضای تاثیرگذار این حزب در بدنه دولت و چه بسا در پست‌های تاثیرگذار حضوری فعال دارند و این مهم افکار عمومی را با پارادوکس سیاسی مواجه می‌کند. از آن جهت این اتفاق را پارادوکس سیاسی می‌نامیم چون حزب اعتدال و توسعه امروز در بیانیه خود به صراحت خبر از سهمیه بالای کارگزاران می‌دهد و این در حالی است که در ۵ سال گذشته حسن روحانی به عنوان رییس‌جمهور بارها اعلام کرده است که به هیچ حزبی سهمیه و امتیاز ویژه‌ای نداده است. من معتقدم تعدادی از مدیران ارشد دولت وابستگی به حزب کارگزاران دارند، حال این وابستگی یا به صورت عضو رسمی است یا به صورت وابستگی سیاسی که نمونه آن رییس جدید بانک مرکزی است اما این اتفاق دلیلی برای فرار رو به جلو اعتدال و توسعه نیست. اعتدال و توسعه با بیان این موضوعات قصد دارد نشان دهد احزاب در انتصابات دولتی سهیم هستند و این در حالی است که حسن روحانی رییس دولت دوازدهم به عنوان نخ تسبیح، تصمیم نهایی را اتخاذ می‌کند. نکته قابل تامل آن است که بیانیه حزب کارگزاران نیز معطوف به عملکرد دولت بود نه عملکرد حزب اعتدال و توسعه که این حزب اینچنین پاسخ داد. این بیانیه پراکنی‌ها هیچ تاثیری در رویکرد مردم نسبت به دولت و همچنین تغییر نگرش نخبگان نسبت به احزاب نخواهد داشت. مدتی است برخی می‌گویند اصلاح‌طلبان تنها می‌خواهند شریک پیروزی‌های دولت باشند نه شریک روزهای سخت دولت؛ این نگرش متعلق به سمپات‌های دولت و حزب اعتدال و توسعه است. واقعیت آن است که جبهه اصلاحات همان طور که در کارزار‌های انتخاباتی از روحانی حمایت بی‌چشم‌داشت کردند، در شرایط فعلی نیز به عنوان یک حامی منتقد دوشادوش دولت ایستاده‌اند. شخصیت‌ها و احزاب اصلاح‌طلب یک پیمانی با مردم دارند و به دلیل همین تعهد نسبت به مردم در بزنگاه‌ها رییس‌جمهور و دولت را از اشتباهات آگاه کرده و به آنها نهیب میزنند.
دربخش‌هایی از بیانیه اعتدال و توسعه شاهد هستیم که نسبت به حضور برخی اعضای حزب کارگزاران در بخش‌های تاثیرگذار دولت هشدار داده شده است. مقصود نگارندگان بیانیه از این جملات مشخصا اسحاق جهانگیری است. درگیری لفظی اخیر اعتدال و توسعه با کارگزاران حامل یک پیام است و آن افزایش اختلاف میان محمود واعظی از اعتدال و توسعه و اسحاق جهانگیری از کارگزاران. مبادله بیانیه میان کارگزاران که دربین احزاب اصلاح‌طلب نزدیک‌ترین حزب به روحانی است و اعتدال و توسعه که پایگاه حسن روحانی است منطقی جز این ندارد زیرا با این بیانیه‌پراکنی‌ها نه تصمیمی عوض می‌شود و نه هیچ یک از افراد صاحب مسند در دولت.
منبع: روزنامه اعتماد