زیتون– غلامحسین خسروپناه٬ از ریاست موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه برکنار شد.
غلامرضا ذکیانی متولد ۱۳۴۵ ارومیه و فارغ‌التحصیل دوره دکترای فلسفه و حکمت اسلامی (گرایش منطق) از دانشگاه تربیت مدرس و دانشیار پایه ۲۶ دورهفلسفه دانشگاه علامه طباطبایی است و دارای تخصص در منطق قدیم، منطق جدید، فلسفه اسلامی، کلام، تاریخ فلسفه اسلامی و تاریخ فرق کلامی می‌باشد.
از سوابق اجرایی و علمی دکتر ذکیانی می‌توان به ریاست دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی و سرپرست دانشکده الهیات دانشگاه علامه طباطبایی اشاره کرد.
وی همچنین دارای مقالات و تألیفات متعدد در حوزه منطق، فلسفه و معارف اسلامی می‌باشد.
«مؤسسه‌ی پژوهشی حکمت و فلسفه ایران» در سال ۱۳۵۳ به همت سید حسین نصر و جمعی از پژوهشگران فلسفه آغاز به کار کرد. این مجموعه که بیشتر به «انجمن حکمت و فلسفه» شهرت دارد از بدو تأسیس به این سو از مهمترین مراکز مطالعات فلسفی و عرفانی در ایران بوده و چهره‌های نامدار فلسفه در ایران و جهان در آن رفت و آمد داشته‌اند. در دهه‌ی شصت، پس از وقفه‌ای چندین ساله، این مؤسسه به همت غلامرضا اعوانی در قالب مرکزی زیر نظر «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» احیا شد و به مرور به مجموعه‌ای گسترده‌تر بدل گشت که حوزه‌های گوناگون مطالعات فلسفی را پوشش می‌داد.
در مرداد سال ۹۰، غلامرضا اعوانی٬ رییس وقت این موسسه٬ با ارسال فکسی از سوی کامران دانشجو، وزیر علوم دولت محمود احمدی‌نژاد، از ریاست این مؤسسه برکنار شد و عبدالحسین خسروپناه، دانش‌آموختۀ کلام اسلامی در مؤسسه‌ی امام صادق جای او را گرفت. مهمترین سابقه‌ی اجرایی خسروپناه پیش از این انتصاب، مدیریت گروه فلسفه در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی بود.
همزمان با تغییر ریاست، ترکیب هیئت امنای موسسه نیز با حکم وزیر علوم تغییر کرد. رضا داوری اردکانی، صدرالدین شریعتی (رییس دانشگاه علامه طباطبایی در زمان احمدی‌نژاد که به تسویه‌ی بی‌محابای استادان و گروه‌های علمی و دانشجویان این دانشگاه شهره است)، غلامحسین ابراهیمی دینانی، رضا اکبریان (استاد دانشگاه تربیت مدرس که چند سال پیش نامش به علت [سرقت] علمی در رسانه‌ها مطرح شد)، غلامعلی افروز و مهدی هادوی (که به جز دینانی هیچ‌یک سابقه‌ی حضور در مؤسسه را نداشتند) به عنوان اعضای حقیقی هیأت امنا منصوب شدند. همچنین، ضیاء موحد که تنها عضو هیأت علمی در هیأت امنا بود از این ترکیب حذف شد.
پس از آن، خسروپناه مجید حمیدزاده، مدیر اداره‌ی کتاب در وزارت فرهنگ و ارشاد دولت احمدی نژاد، کسی که حضورش در این پست به علت ممیزی‌های گسترده و روند طولانی ممیزی اعتراض و نارضایتی بسیاری از ناشران و نویسندگان را به دنبال داشت (و این نارضایتی‌ها سرانجام به عزل وی منجر شد)، را به معاونت پژوهشی منصوب کرد. این در حالی بود که حمیدزاده در آن زمان فاقد مدرک دکتری بود و انتصابش به این سمت غیرقانونی بود. علاوه بر این، حمیدزاده درست چند ماه پیش از انتصاب خسروپناه به ریاست مؤسسه در آزمون ورودی دورۀ دکتری مؤسسه رد شده بود. بدین ترتیب او بدون داشتن صلاحیت علمی و قانونی لازم در جایگاهی قرار گرفت که وظیفه‌ی هدایت و نظارت علمی این مؤسسه را بر عهده داشت. گرچه حمیدزاده پس از چهارسال به دلیل اعتراض‌های شدید اعضای هیئت علمی مؤسسه و تحت فشار بازرسی وزارت علوم از این سمت کنار رفت، اما بلافاصله با حکم خسروپناه معاونت مالی و اداری را در اختیار گرفت.
چندی پیش انتشار یک نامه از سوی عبدالحسین خسروپناه در فضای مجازی سر و صدای زیادی را بر پا کرد. او در نامه‌ای از رییس آموزش و پرورش قم خواسته بود «همکاری لازم را برای انتقال همشیره به قم و همکاری در یکی از پست‌های مدیریت مبذول فرماید.»
طهرانچی، رییس دانشگاه آزاد٬ با صدور حکمی عبدالحسین خسروپناه را پس از برکنار از موسسه حکمت و فلسفه٬ به عنوان معاون علوم انسانی و هنر این دانشگاه منصوب کرد.
ماه گذشته خسروپناه علی‌اکبر ولایتی را به سمت رییس گروه فلسفه در موسسه تحت مدیرش انتصاب کرده بود.