ابوالفضل قدیانی برادر و دوست امروز و هم‌بند سابقم به حکم دادگاه انقلاب و به استناد عبارتی در توصیف جنبش همیشه سبز سبز به سه سال حبس تعزیری محکوم شده است.
عبارت مورد استناد دادگاه چنین است: «جنبش سبز چیزی نبوده و نیست جز حضور مستمر و ایستادگی آگاهانه و به دور از خشونت مردم» . بارها درباره جنبش‌های اجتماعی خوانده و شنیده‌ایم.
بارها درباره وقایع پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ گفته و نوشته‌ایم. بارها در محاکم معترضان به نتایج انتخابات از مواضع و مطالبات خود سخن گفته‌اند و از هویت جنبش سبز دفاع کرده‌اند. ابوالفضل قدیانی نیز به رغم کهولت سن و بیماری‌های متعدد به اتهام ایستادگی و پافشاری بر مواضع جنبش سبز چندین سال را در زندان گذرانده است. پس چه راز و رمزی در این جمله وجود دارد که باز هم اتهام از پی اتهام و زندان از پی زندان برای قدیانی و همراهان جنبش دارد؟ تاکید بر اینکه جنبش حاصل کنش آگاهانه و ارادی مردمی ناراضی و معترض بوده چرا باید این‌چنین پس از ۹ سال حاکمان را برآشوباند؟ چرا اصرار بر ضدخشونت بودن جنبش به مذاق آقایان خوش نیامده؟ مگر خود ندیده‌اند که پس از سال‌ها با وجود بیش از یک‌صد شهید سبز حتی یک مستند در تایید خشونت از سوی معترضان ارائه نشده است؟ بی‌تردید حکم قدیانی تنها تاوان بیان این حقایق سبز نیست ، او تاوان ایستادگی محصورین و همه همراهانشان را د ر این سال‌ها می‌دهد.
جوهر ابوالفضل قدیانی در طول دهه‌ها مبارزه برای عدالت، آزادی و توسعه جامعه ایران سرشته شده است. اگر مقاومت او در سال‌های زندان و شکنجه پیش از انقلاب حجت را بر قدرت مداران زورگو تمام نکرد ،باید از سال‌ها صبر و پایداری او در اوین و قزل‌حصار قدری درباره او می‌آموختند.
اطمینان دارم برای قدیانی ۳ سال و ۳۰ سال به قدر ارزنی تفاوت ندارد، او با اراده راسخ همچنان بر تضییع حقوق مردم معترض می‌شورد، نسبت به فقر و بی‌عدالتی و فساد اعتراض می‌کند و برای آزادی و دمکراسی تلاش می‌کند؛ زیرا تنها رضایت فرودستان و خدای فرودستان را می‌طلبد در این مسیر استقامت میورزد، چرا که برعهد خود پایدار و استوار است..
ان الذین قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا فلاخوف علیهم و لا هم یحزنون