زیتون– محسن حاجی میرزایی٬ وزیر آموزش و پروش٬ خبر از «ممنوعیت تحصیل دانش‌آموزانی که بگویند پیروی ادیانی غیرادیان رسمی هستند»٬ داد.
به گفته حاجی میرزایی اگر دانش آموزان اظهار کنند که پیروان ادیان دیگری بجز ادیان رسمی کشور هستند و این اقدام آن‌ها به نوعی تبلیغ محسوب شود، تحصیل آن‌ها در مدارس ممنوع است.
هفته گذشته خبری منتشر شد مبنی بر اینکه دبیرستان سعادت در سمنان با دستور کتبى آموزش و پروش از ثبت نام یک دانش آموز بهایى که در دو سال گذشته نفر اول دبیرستان بوده خوددارى کرده است.
پرونده برنا پیراسته به خانواده اش داده شد و اعلام شد در طول سال برخى خانواده ها از مسئولین خواستار اخراج این دانش آموز بودند.
انتشار این خبر در آستانه سال تحصیلی جدید٬ مجددا بحث ممنوعیت تحصیل برخی از اقلیت‌های دینی در ایران را مطرح کرد.
او اضافه کرد: «با توجه به این که محتواهای آموزشی مهدهای کودک به طور عام و محتوای آموزشی دینی به طور خاص با بهره‌گیری از مبانی دین مبین اسلام تهیه و تدوین شده، ضروری است این مباحث در مهدهای کودک توسط مربیان آموزش دیده به اجرا درآید».
بهاییان را می‌توان بزرگ‌ترین گروه اقلیت‌های مذهبی در ایران دانست که از بدو حکومت جمهوری اسلامی تحصیل برای آن ها ممنوع شده است. هرچند بعدها تاسیس دانشگاه مجازی توانست راهی برای تحصیل بهاییان باشد اما همین دانشگاه غیرحضوری نیز از حمله‌ها و تخریب ماموران جمهوری اسلامی در امان نیست و با محدودیت‌هایی مواجه است.
از زمان روی کار آمدن جمهوری اسلامی تا «انقلاب فرهنگی» در سال ۱۳۵۹، تمامی اساتید و دانشجویان بهایی در دانشگاه‌ها به مرور با حکم اخراج و همه دانشگاه‌ها نیز به مدت سه سال تعطیل شدند. تیرماه ۱۳۶۲ بود که دانشجویان با بازگشایی دانشگاه‌ها، برای ثبت‌نام مجدد مراجعه کردند اما روی تابلوی اعلانات نام دانشجویان بهایی به عنوان محرومان از تحصیل خودنمایی می‌کرد.
در دهه ۶۰ که برخی از دانشجویان اخراجی با اتهام‌های سیاسی توانستند به دانشگاه‌ها برگردند، هیچ دانشجوی بهایی موفق به ورود به دانشگاه نشد زیرا یکی از شروط پذیرش این بازگشت، اعلام عدم اعتقاد به دین بهایی بود.
این ممنوعیت به مرور به مدارس نیز تسری پیدا کرد و دانش آموزان بهایی نیز از تحصیل محروم شدند.