زیتون-مریم تاوار: انتظارها برای تصمیم دونالد ترامپ درباره برجام، وضعیت دلار و اتفاقات دیگرباعث شد که مراسم امسال روز کارگر حتی درحد یک مراسم نیز مورد توجه قرار نگیرد.
کمیسیون ماده ۱۰ احزاب امسال مجوز راهپیمایی روز کارگر را صادر نکرد و حسن روحانی نیز به جای شرکت دریک مراسم کارگری در سالن اجلاس سران برای کارگران سخن گفت.
علی ربیعی که خود در دوره ای از چهره های شناخته شده کارگری داخل حاکمیت بوده، اینک پرحاشیه ترین وزیر کار است.
به جز نگاه‌های امنیتی درباره کارگران که ایجاد تشکل های مستقل را برنمی تابد، عملکرد مدیران دولت نیز بر مشکلات کارگران افزوده است.
کمیسیون ماده ۱۰ احزاب امسال مجوز راهپیمایی روز کارگر را صادر نکرد و حسن روحانی نیز به جای شرکت دریک مراسم کارگری در سالن اجلاس سران برای کارگران سخن گفت.
با وجود صادر نشدن مجوز در روز کارگر تجمع‌هایی مقابل مجلس شورای اسلامی ، میدان « چمی ولی خان » سقز و چند شهر دیگر برگزار شد و چندین نفر بازداشت شدند.
همزمان با روز کارگر، جمعی از کارگران کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی و صنعتی در خانه کارگر تجمع کردند و پیگیری قاطع مطالبات و خواسته‌های صنفی خود را خواستار شدند.
توجه به امنیت شغلی، معیشت و حقوق و دستمزد کارگران و بازنشستگان، اصلاح ماده ۷ قانون کار و دیگر قوانین حمایتی از کارگر، صیانت از نیروی کار و حمایت از تولید و کالای ایرانی از دیگر شعارها و مطالبات کارگران در تجمع آنان برابر خانه کارگر بود.
روز جهانی کارگر یا روز کارگر (International Workers’ Day ) مراسمی است که در گرامی‌داشت طبقه کارگر در روز اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) برگزار می شود.
حزب‌های کمونیست، سوسیالیست و آنارشیست و اتحادیه‌های کارگری در بسیاری از کشورهای جهان مراسم این روز را با تظاهرات و راهپیمایی‌های خیابانی برگزار می‌کنند.
این روز، یادمانِ شورشِ کارگران آمریکایی برای مهار ساعت‌های بی رویه کار در اول ماه مه ۱۸۸۶ در شیکاگو است.
ده‌ها سال است که به مناسبت این روز، در کشورهای مختلف (به استثنای ایالات متحده، کانادا و چند کشور کوچک) مراسم ویژه برگزار می‌شود.
ایالات متحده و کانادا نخستین دوشنبه هر سپتامبر (شهریور ماه) را به عنوان «روز کارگر» برگزار می‌کنند. در تقویم جمهوری اسلامی نیز پنجم تا یازدهم اردیبهشت ماه به عنوان هفته کارگر نام‌گذاری شده است.
بخش اعظمی از گلایه و انتقاد کارگران در تجمع روز کارگر به تصویب بند «ز» تبصره ۷ بودجه سال ۹۷ اختصاص داشت که مجوز واریز منابع درمان سازمان تامین اجتماعی به خزانه کشور را صادر می‌کند.
مطابق متن صریح ماده ۶۳ قانون کار،علاوه بر تعطیلات رسمی کشور، روز کارگر نیز جزو تعطیلات رسمی کارگران به حساب می آید اما بسیاری از کارفرمایان حاضر نیستند کارگاه خود را در این روز تعطیل کنند و کارگران را به اجبار وادار به حضور در کارگاه می‌کنند.
در حالی که سال گذشته مجوز راهپیمایی کارگران در روز کارگر صادر شده بود، امسال کمیسیون ماده ۱۰ احزاب این خواسته را نپذیرفت؛ چنان‌که حسن صادقی،رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری،گفت: «این چه منطقی است که به کارگران در روز خودشان؛ مجوزی برای راهپیمایی و بیان خواسته‌ها و مطالباتشان نمی‌دهند؟».
به گزارش ایسنا، بخش اعظمی از گلایه و انتقاد کارگران در تجمع روز کارگر به تصویب بند «ز» تبصره ۷ بودجه سال ۱۳۹۷ اختصاص داشت که مجوز واریز منابع درمان سازمان تامین اجتماعی به خزانه کشور را صادر می‌کند.
این مصوبه سال گذشته از تصویب مجلس گذشت و علیرغم اعتراض جامعه کارگری و استمداد از شورای نگهبان برای مخالفت با مصوبه مذکور، شورای نگهبان این مصوبه را تایید کرد.
فعالان کارگری بارها اعلام کرده‌اند که منابع تامین اجتماعی حق‌الناس و بین النسلی است و بر این اساس مخالف واریز حق بیمه‌های کارگران به خزانه کشور هستند.
علی خدایی، رییس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان تهران ، در این باره به ایسنا گفت: مصوبه بند «ز» تبصره ۷ قانون بودجه سال ۱۳۹۷ بدون رضایت کارگران به تصویب رسیده و به منزله تملک مال غیر است.
در سخنان رهبر ایران نیز همانند رییس جمهور در روز جهانی کارگر، روزی که متعلق این قشر است، هیچ اشاره‌ای به اخراج‌های جمعی، دستمزدهای پرداخت نشده، قراردادهای روزانه و ماهانه، فقدان ایمنی، تهدید و سرکوب مداوم کارگران و ممنوعیت تشکل‌یابی آنان نشد.
به گفته وی، این مصوبه موضوع استقلال سازمان تامین اجتماعی و از حیاتی‌ترین مسایل جامعه کارگری است و آینده کارگران می‌تواند با چنین تبصره‌ها، سیاست‌ها و تصمیماتی از بین برود.
با ابلاغ بخشنامه بودجه ۹۷ مشخص شد که دولت در اقدامی خلاف قانون،میزان افزایش مزد سال ۹۷ مشمولان قانون کار را تنها ۵ درصد و حداکثر۱۰ درصد از محل صرفه‌جویی اعلام کرده است.
به گفته خدایی، وزارت بهداشت بعد از اجرای طرح تحول سلامت با کاهش شدید بودجه مواجه شده ولی به جای اذعان به شکست طرح تلاش می‌کند تا منابع مورد نیاز خود را برای ادامه طرح از بخش‌های دیگر تامین کند و این پولی که از «عرق جبین کارگران» به دست آمده صرف طرح سلامت وزارت بهداشت خواهد شد.
فتح الله بیات، رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی، نیز در این باره گفت: «حقوق کارکنان دولت و کارگران نزدیک به خط فقر بوده و با هزینه‌های سبد معیشت فاصله دارد، ۹۳۰ هزار تومانی که مشمولان قانون کار دریافت می‌کنند، یک درآمد حداقلی است که توسط شورای عالی کار اعلام شده و حتی تامین‌کننده سبد معیشت کارگری نیست و نارضایتی کارگران بخش خصوصی و دولتی را نیز به همراه خواهد داشت».
همچنین به بیان علی کرد ،عضو کمیسیون اجتماعی و فراکسیون اشتغال و تولید مجلس، پنج درصد افزایش حقوق کارمندان و مشمولان قانون کار که توسط دولت اعلام شده، نسبت به نرخ تورم فاصله دارد و نمی‌تواند معیشت کارگران را تامین و پاسخ‌گوی نیازهای حداقلی این قشر برای گذران زندگی باشد و نارضایتی جامعه را در پی خواهد داشت.
از طرفی حسن روحانی، رئیس جمهور، باز هم ترجیح داد به جای پاسخ، صرفاً به یک سخنرانی در بزرگداشت کارگران و در ساختمان اجلاس سران بسنده کند.
روحانی در این مراسم تنها بر لزوم تلاش بیشتر و امید به آینده تاکید کرد و گفت:« کارگر خوب بدون کارفرما و سرمایه نمی‌تواند اقدامی انجام دهد. اگر کارگر و کارفرما خوب باشند ولی دولت خوب نباشد کار پیش نمی‌رود اگر بازار برای کالا وجود نداشته باشد، محصولات فروخته نمی شود».
وی در بخش دیگری از صحبتهایش، با اشاره به اینکه دولت فربه شده است، گفت: «ما نمی توانیم هر روز دولت را بزرگتر کنیم. بنابراین جوانان باید برای بازار کار نه برای استخدام درس بخوانند. توصیه من به وزیر کار، آموزش و پرورش و علوم این است که به جوانان مهارت یاد بدهند. امروز مهارت مهمتر از مدرک است».
آیت‌الله خامنه‌ای نیز در آستانه روز کارگر در دیدار برخی از کارگران و کارآفرینان، ابتدا به راه‌های «مقابله با دشمنان» پرداخت و گفت: «اگر با ایران سینه‌به‌سینه شوند، قطعاً ضربه می‌خورند و شکست خواهند خورد».
او پس از تأکید بر لزوم تولید بیشتر و «حمایت از کالای ایرانی» گفت: «مشکلاتی را مطرح می‌کردند که این مشکلات، هم مال کارآفرین است، هم مال کارگر است. مشکل بیمه، مشکل کمبود امکانات، مشکل نقدینگی، مشکل موانع مالیاتی، مشکل از ناحیه‌ی بانک، مشکل از ناحیه‌ی وزارت اقتصاد، مشکل از جاهای مختلف».
در سخنان رهبر ایران نیز همانند رییس جمهور در روز جهانی کارگر، روزی که متعلق این قشر است، هیچ اشاره‌ای به اخراج‌های جمعی، دستمزدهای پرداخت نشده، قراردادهای روزانه و ماهانه، فقدان ایمنی، تهدید و سرکوب مداوم کارگران و ممنوعیت تشکل‌یابی آنان نشد.
کارگران ۵۰ درصد از جمعیت شاغلان کشور را تشکیل می دهند اما عدم وجود تشکل های صنفی باعث شده آنان نتوانند مطالبات خود را پیگیری کنند.
شرایط بسیاری از کارگران در ایران به مرز بحران رسیده است. هر روز در مناطق مختلف کشور، کارگران مستاصل دست به اعتراض، تجمع و اعتصاب می‌زنند اما صدای آنها به گوشی نمی‌رسد.