زیتون– ۲۶۰ فعال سیاسی و مدنی داخل ایران به «افزایش فشارهای سازمان‌یافته» بر فعالان اجتماعی و احکام سنگین زندان برای آنان اعتراض کردند.
نویسندگان این بیانیه با اشاره به شعار ابراهیم رئیسی، رئیس جدید قوه قضائیه مبنی بر «مزه شیرین عدالت» تاکید کردند که «تا به حال جز طعم تلخ احکام سنگین و وثیقه‌های نجومی چیزی نصیب» فعالان اجتماعی نشده است.
این بیانیه با سخنان هوشنگ گلشیری، در مراسم تشییع جنازه محمد مختاری، نویسنده و از قربانیان قتل‌های زنجیره ای آغاز شده است.
هوشنگ گلشیری در این مراسم گفته بود: «آن‌قدر عزا بر سرمان ریخته‌اند که فرصت زاری کردن نداریم، پیام دقیق به ما رسیده است: خفه می‌کنیم. ما هم حاضریم! مگر قرار نیست که برای جامعه مدنی و آزادی بیان قربانی بدهیم؟ حاضریم!»
در ادامه این بیانیه آمده است:
این روزها بسیاری از فعالان حقوق زنان، کارگران، معلمان، اقوام/ملیت‌ها، اقلیت‌های مذهبی/دینی، و کودکان؛ فعالان محیط زیست، دانشجویان، خبرنگاران، وکلای حقوق بشر، نویسندگان و هنرمندان به اشکال گوناگون مورد فشار قرار گرفته‌اند: احضار تلفنی و کتبی؛ تفتیش منازل؛ بازداشت به اتهامات واهی؛ اقدامات سازمان‌یافته‌‌ی رسانه‌ای برای پرونده‌سازی و تخریب چهره متهمان پیش از صدور احکام نهایی؛ محرومیت زندانیان از حقوق اولیه از جمله حق دسترسی به وکیل، دسترسی به خدمات درمانی و امکانات اولیه در زندان، تماس تلفنی، ملاقات‌های منظم حضوری و استفاده از مرخصی؛ تمدید قرار بازداشت پس از اتمام دوره بازجویی؛ تحمیل بخش اعظم هزینه‌های زندان به دوش زندانی و قطع منبع معیشتی زندانی؛ تعیین وثیقه سنگین و نامتناسب با اتهامات فرد بازداشت‌شده و بعد عدم پذیرش همان وثیقه از سوی قاضی؛ و در نهایت صدور احکام سنگین.
افزون بر این خشونت‌های سیاسی علیه فعالان اجتماعی که در مناطق خود از محرومیت‌های ساختاری و تبعات بحران‌های زیست‌محیطی رنج می‌برند خشونتی مضاعف است و در این شرایط سکوت خبری و دسترسی کمتر آنها به رسانه‌ها سرکوب آنان را تسهیل و تشدید کرده است. از سویی زندانیان زن نیز تحت فشاری دو چندان قرار دارند زیرا نهادهای امنیتی با وارد کردن انواع اتهامات اخلاقی سعی در شکستن زندانی و تحقیر خانواده‌ها دارند. فشار بر مادران زندانی از طریق محروم کردن آنان از تماس و ملاقات با فرزندان‌شان رویه‌ای رایج است که در کنار فشار اجتماعی که به‌طور خاص متوجه مادران زندانی است دوران زندان را برای آنان به مراتب تلخ‌تر می‌کند.
این بیانیه به امضای افرادی همچون فاطمه صادقی، فاطمه گوارایی، بهاره هدایت، فریبرز رئیس دانا، خالق گرجی، اکرم احقاقی، غنچه قوامی، علیرضا بهنام، مریم منصوری، معصومه کمالی دهقان، منیژه نجم عراقی، جلوه جواهری٬ جمال عاملی٬ خدیجه پاک ضمیر٬ غنچه قوامی و…. رسیده است.
امضا کنندگان این بیانیه در پایان تاکید کردند: «ما جمعی از فعالان حقوق زنان و دیگر فعالان اجتماعی و سیاسی نگرانی خود را از آینده‌ی رویه‌ی پیش‌گرفته‌شده در دستگاه اطلاعاتی و قضایی ابرازمی‌داریم و ضمن محکومیت این روال و تأکید بر حق تشکل‌یابی و اعتراض، خواستار برخورداری زندانیان از رویه دادرسی عادلانه و آزادی بی‌قید و شرط تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم که به دلیل طرح مطالبات واعتراضات برحق مردم عمر خود را پشت میله‌های زندان سپری می‌کنند.»